Charyzmat św. Wincentego
Święty Wincenty a Paulo urodził się 24 kwietnia 1581 roku na południu Francji w wiosce Pouy. Do 12. roku życia Wincenty pomagał w domu rodzinnym a jednym z jego obowiązków był wypas owiec. Potem ojciec oddal go do pobliskiego Dax, do szkoły i internatu franciszkanów. Po ukończeniu tejże szkoły Wincenty wstąpił do seminarium duchownego w Dax. W roku 1596, gdy miął 15 lat, otrzymał z rąk biskupa niższe święcenia. W roku 1600 Wincenty przyjął świecenia kapłańskie w stopniu prezbiteratu.
W latach 1612-1617 Wincenty pełnił funkcję proboszcza dwóch parafii: Clichy oraz Chatillon-les-Domb. W Clichy w miejscowej szkole przygotowywał kandydatów do kapłaństwa, m.in. Antoniego Portail, który stał się później jego przyjacielem i jednym z pierwszych misjonarzy. Następnie Wincenty otrzymał propozycje zajęcia się wychowaniem synów Filipa Emanuela de Gondi, generała galer i głównodowodzącego flotą królewską, stając się jednocześnie kapelanem pałacu i spowiednikiem pani de Gondi. W dobrach państwa de Gondi duszpasterzował wśród ubogich mieszkańców okolicznych wsi. Jednak nie czuł się dobrze na dworze królewskim.
W 1617 roku w parafii Chatillon-les-Dobes powstało pierwsze Bractwo Miłosierdzia, zrzeszające świeckich niosących pomoc dobroczynną.Odtąd mówimy o początkach charyzmatu wincentyńskiego. Święty starał się ulżyć cierpieniom i osamotnieniu ubogich. Dlatego chętnie ich odwiedzał i służył swoją pomocą. Na wzór Bractwa Miłosierdzia w Chatillon-les-Dombes w innych parafiach powstały również bractwa. Jednak Panie Miłosierdzia należące do Bractwa nie mogły sprostać wszystkim wyzwaniom ubogich. Wincenty wówczas znał Ludwikę de Marillac, której był kierownikiem duchowym. Ludwika była bardzo wrażliwą osobą i przechodziła pod wpływem ks. Wincentego wewnętrzną przemianę. Ks. Wincenty widząc, że Panie Miłosierdzia odstąpiły od pierwotnej gorliwości w niesieniu pomocy biednym za natchnieniem Bożym razem z Ludwiką założyli 29 listopada 1633r. Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia w celu służenia ubogim.
W dobrach państwa de Gondi ks. Wincenty 25 stycznia 1625 r. wysłuchał spowiedzi umierającego młynarza, który wyznał publicznie, że bez tej spowiedzi byłby niechybnie potępiony z powodu tajenia grzechów podczas wcześniejszych spowiedzi. To skłoniło Wincentego do wygłoszenia kazania na temat spowiedzi generalnej. Tak wiele osób zapragnęło przystąpić do spowiedzi, że zdecydował służyć ubogim zaczynając od głoszenia Ewangelii. Prowadząc misje parafialne w posiadłościach de Gondi przy udziale pomocy innych kapłanów, Wincenty doszedł do wniosku, że dzieło to wymaga na stałe większej ilości księży. Powstała myśl utworzenia nowego zgromadzenia. I tak 17 kwietnia 1625 roku podpisano kontrakt fundacyjny Zgromadzenia Misji, którego mała wspólnota zamieszkała w centrum Paryża. Z biegiem czasu oprócz głoszenia misji parafialnych doszły liczne zadania: duchowe i duszpasterskie przygotowywanie kandydatów do święceń kapłańskich, co dało początek seminariom duchownym, których wówczas jeszcze nie było; powstały także konferencje wtorkowe dla duchownych zaangażowanych w odnowę stanu kapłańskiego. W tym czasie działalność apostolska Wincentego przekroczyła granice Francji, mianowicie posłał on swoich Misjonarzy do Włoch, Irlandii, Szkocji, Genui, Polski, na Hebrydy, a także do Afryki.
Św. Wincenty był geniuszem miłosierdzia. Nie było nędzy, której by nie zauważył i nie zaradził. Razem z Siostrami Miłosierdzia zajął się dziełem porzuconych dzieci, galernikami, żebrakami, ofiarami wojen…
Święty Wincenty pożegnał ziemską ojczyznę dnia 27 września 1660 roku, mając 79 lat. W 1729 papież Benedykt XIII ogłosił go błogosławionym a papież Klemens XII kanonizował w roku1737.
Papież Leon XIII ogłosił Świętego Wincentego patronem wszystkich dzieł miłosierdzia.
Relikwie Świętego spoczywają w kryształowej trumnie w Domu Macierzystym Zgromadzenia Misji przy ul. de Sevres w Paryżu. Serce natomiast znajduje się w osobnym relikwiarzu nieopodal, w Domu Macierzystym Sióstr Miłosierdzia przy ul. du Bac 140.
